همکاری هم‌زمان در لحظه‌های حساس
در بیسبال، لحظات کلیدی نیاز به عکس‌العمل سریع و هماهنگ دارند. هر بازیکن باید بداند که هم‌تیمی‌اش در آن لحظه چه خواهد کرد. بازی موفق، حاصل درک بالا بین بازیکنان است. این هماهنگی فقط از دل تمرین‌های گروهی بیرون می‌آید. بی‌برنامگی فردی می‌تواند تاکتیک کل تیم را نابود کند. درک هم‌زمان از موقعیت‌ها، عامل اصلی انسجام است. تیم‌هایی که بدون فکر جمعی بازی می‌کنند، نمی‌برند. اجرای درست استراتژی بدون همکاری ناممکن است. هماهنگی، زیربنای عملکرد تیمی است.

۲. قابلیت اجرای نقش‌های جایگزین
در بیسبال، شرایط بازی دائم در حال تغییر است. بازیکنان باید آماده‌ی ایفای نقشی غیرمنتظره باشند. مربی تصمیم می‌گیرد و تیم باید اجرا کند. کسانی که به راحتی موقعیت خود را تغییر می‌دهند، کارآمدترند. انعطاف‌پذیری بازیکن، قدرت مانور تاکتیکی تیم را بالا می‌برد. بازیکن باید بداند هدف اصلی، نتیجه تیمی‌ست نه جایگاه شخصی. فداکاری در این بخش از روحیه حرفه‌ای سرچشمه می‌گیرد. تیم‌هایی که روی افراد چندکاره سرمایه‌گذاری می‌کنند، موفق‌ترند. آمادگی برای تغییر نقش نشانه‌ی آمادگی برای برد است.

۳. اعتماد به هم‌تیمی، موتور پیروزی
همکاری بین دو یا چند بازیکن فقط با اعتماد ممکن است. بازیکنان باید باور داشته باشند که هم‌تیمی‌شان تصمیم درستی می‌گیرد. این باور از تجربه‌های مشترک شکل می‌گیرد. تیم‌هایی که سابقه تمرین و مسابقه طولانی دارند، سطح اعتماد بالاتری دارند. اگر بازیکنی حس کند دیگران به او اعتماد ندارند، کارایی‌اش افت می‌کند. اعتماد، فضای آرام برای تصمیم‌گیری می‌سازد. مربیان باید الگوی اعتماد باشند. بدون این فضا، تیم متلاشی می‌شود. اعتماد مثل اکسیژن برای بازی گروهی است.

۴. حمایت عاطفی، نیروی نادیده‌ گرفته‌شده
جنگ در زمین بیسبال فقط فیزیکی نیست، روحی نیز هست. وقتی کسی اشتباه می‌کند، تیم باید او را بالا بکشد. بدون دلگرمی هم‌تیمی، اعتمادبه‌نفس فرو می‌ریزد. یک تیم همدل، شکست را هم فرصت می‌بیند. حمایت روانی از یکدیگر، اخلاق حرفه‌ای را نشان می‌دهد. تیم‌هایی که روحیه‌شان حفظ شود، همیشه شانس برگشت دارند. دلگرمی از سوی هم‌تیمی، قدرتی دوچندان می‌آورد. بازیکن تنها، سریع‌تر سقوط می‌کند. اما تیم پشتیبان، فرصت برخاستن دوباره را می‌دهد.